آموزش ضمایر زبان انگلیسی

اگر چه ضمایر در انگلیسی یکی از مهمترین موضوعات گرامری است اما یادگیری آن خیلی مشکل نیست. ضمایر انواع مختلفی دارند که آشنایی با آنها می تواند شما را از به کار بردن مکرر اسم ها بی نیاز کند. در این مقاله آموزشی شما با ضمایر انگلیسی و نکات مربوط به آنها آشنا می شوید.

ضمیر چیست؟

ضمیر کلمه ای است که در جمله جایگزین اسم می شود. این ضمایر انواع مختلفی دارند که هریک از آنها کاربرد مشخصی داشته و قوانین مربوط به خود را دارا است. در ادامه با انواع ضمایر انگلیسی آشنا خواهید شد.

انواع ضمایر انگلیسی

همانطور که گفتیم ضمایر انواع مختلفی دارند که کاربرد آنها را در جمله مشخص می کند. ده نوع ضمیر تعریف شده در زبان انگلیسی وجود دارد که شامل موارد زیر می شود:

ضمایر ملکی (Possessive Pronouns)

ضمایر ملکی همانطور که از نامشان پیدا است مالکیت یک چیز را به شخصی نسبت می دهند. کاربرد آنها استفاده از ضمیر به جای نام یا شی مالکیت گرفته است. ضمایر ملکی عبارتند از:

– Mine : “مال خودم”

– Yours : “مال خودت”، “مال خودتان”

– Hers : “مال خودش (مونث)”

– His : “مال خودش (مذکر)”

– Ours : “مال خودمان”

– Theirs : “مال خودشان”

بسیاری از زبان آموزان ضمایر ملکی را با صفات ملکی اشتباه می گیرند. تفاوت این دو کلمه در آن است که ضمایر ملکی به جای اسم قرار می گیرند اما صفات ملکی قبل از اسم جای می گیرند. به این مثال ها توجه کنید:

صفت ملکی: this my pen ” این خودکار من است”

ضمیر ملکی: this is mine ” این مال من است”

همانطور که مشاهده می کنید در جمله دوم ضمیر ملکی جای اسم قرار گرفته و کلمه “pen” یا “خودکار” حذف شده است.

ضمایر موصولی (Relative Pronouns )

ضمایر موصولی ضمایری هستند که در جمله ممکن است دو نقش داشته باشند. یا همانند سایر ضمایر به جای اسم قرار می گیرند و یا عامل اتصال دو جمله به یکدیگر می شوند. ضمایر موصولی عبارتند از:

– who : برای انسان به کار می رود به معنی “کسی که”

– whom : برای انسان به کار می رود به معنی “کسی که”

– which : برای اشیا به کار می رود به معنی “چیزی که”

– that: رایج ترین ضمیر موصولی است که به معنی “که” است.

– whose : ضمیر موصولی ملکی است به معنی “مال کسی که”

– where : برای اشاره به مکان وقوع اتفاق به کار می رود به معنی “جایی که”

– when : برای اشاره به زمان وقوع اتفاق به کار برده می شود به معنی ” زمانی که”

به این مثال ها توجه کنید:

You are the one who I like to be with

تو آن کسی هستی که من دوست دارم کنارش باشم

همانطور که مشاهده می کنید کلمه “who” دو جمله “You are the one” و “I like to be with” را به هم متصل می کند و با توجه به فاعل جمله که کلمه “You” است انتخاب شده است.

Saturday is a day when I met him usually.

شنبه روزی است که من معمولا او را ملاقات می کنم

در این مثال کلمه “when” ضمیری است که دو جمله “Saturday is a day ” و “I met him usually” را به هم متصل می کند و با توجه به “Saturday” انتخاب شده است.

ضمایر فاعلی (Subject Pronouns)

ساده ترین نوع ضمایر در انگلیسی، ضمایر فاعلی هستند که همانطور که از نامشان پیدا است به جای اسم فاعل در جمله استفاده می شوند. این ضمایر عبارتند از:

– I : من

– You : تو، شما

– She / He : او

– We : ما

– They : آنها

به این مثال ها توجه کنید:

Reza teaches English in school ——> He teaches English in school.

My family and i live in Tehran ——-> We live in Tehran

ضمایر مفعولی (Object Pronouns)

ضمایر مفعولی جای مفعول را در جمله می گیرند، ضمایر مفعولی عبارتند از:

– Me به من، من را

– You به تو، تو را

– Him به او، او را

– Her به او، او را

– It به او، او را (شیء)

– Us به ما، ما را

– Them به آنها، آنها را

به این مثال ها دقت کنید:

Ali gives books to the teacher

Ali gives them to her

ضمایر اشاره ( Demonstrative Pronouns )

همانطور که از نامشان مشخص است این ضمایر برای اشاره به شخص یا اشیاء به کار برده می شوند. این ضمایر عبارتنداز:

– ضمایر اشاره به نزدیک this و these به معنای این و این ها

– ضمایر اشاره به دور that و those به معنای آن و آنها

that was a blue cat

آن یک ماشین آبی بود

these are shoes

این ها کفش هستند

نکته مهمی که در مورد این ضمایر وجود دارد آن است که در زمان استفاده از آنها بایدد به جمع یا مفرد بودن کلمات دقت کرد.

«ضمایر انعکاسی» (Reflexive Pronouns)

در صورتی که فاعل و مفعول در جمله یکی باشند از ضمایر انعکاسی استفاده می شود. البته ضمایری که در این شرایط استفاده می شوند به جای مفعول می نشینند. این ضمایر در صورت مفرد به کلمه -self و در صورت جمع بودن به کلمه -selves ختم می شوند. این ضمایر عبارتند از:

– myself خودم

– yourself خودت، خودتان

– herself خودش (مونث)

– himself خودش (مذکر)

– itself خودش ( شی و حیوان)

– ourselves خودمان

– yourselves خودتان

– themselves خودشان

به این مثال ها دقت کنید

he gave himself a reward because of trying hard.

او به خاطر تلاش سختش، به خودش یک پاداش داد

ضمایر تأکیدی (Emphatic Pronouns)

ضمایر انعکاسی گاهی می توانند در نقش ضمایر تأکیدی حاضر شوند. در صورتی که ضمیر انعکاسی بلافاصله بعد از ضمیر فاعلی یا مفعولی قرار گیرد، نقش آن ضمیر تأکیدی می شود. در واقع این کلمات برای تأکید روی شخص فاعل یا مفعول استفاده می شوند. به این مثال ها دقت کنید:

(ضمیر تاکیدی)I myself fixed the car

من خودم ماشین را تعمیر کردم./

I fixed the car myself (ضمیر انعکاسی)

من ماشین را خودم تعمیر کردم.

ضمایر دوسویه» (Reciprocal Pronouns

«ضمایر استفهامی» (Interrogative Pronouns)

ضمایر استفهامی معمولا برای پرسش یک سوال به کار برده می شوند. این ضمایر عبارتنداز:

– Who چه کسی

– Whose مال چه کسی

– Whom چه کسی

– Which کدامیک

– What چه کسی، چه چیزی

به این مثال ها دقت کنید

wich one is yours?

کدامیک مال تو است؟

what is your favorite color?

رنگ مورد علاقه ات چه رنگی است؟

«ضمایر نامعین» (Indefinite Pronouns)

ضمایر نامعین نوعی از ضمایر هستند که به شخص یا شی یا مکانی اشاره می کنند که برای مخاطب مشخص نیستند. این ضمایر عبارتنداز:

– Any هیچ یک

– Anybody هیچ کس

– Anything هیچ چیز

– Anyone هیچ یک

– All همه

– Each هر

– Both هردو

– Either هم

– Everything هرچیز

– Everyone هرکس

– Everybody هرکس

– Whatever هرچه

– Whoever هرکس

-Several چندین

– Much خیلی

– Many زیاد

– More بیشتر

– Nothing هیچی

– No one هیچ یک

– Nobody هیچ کس

– Another دیگری

– Others دیگران

– None هیچ

به این مثال ها دقت کنید

Someone told me you have a problem

یک نفر به من گفت که تو مشکل داری

there are more option for us in Hotel

در هتل امکان بیشتری برای ما وجود دارد.

نکته: ضمایر نامعین ممکن است جمع یا مفرد و یا هردو باشد. گاهی اوقات برخی از ضمایر نامعین می تواند به عنوان صفت مورد استفاده قرار گیرند.

5 قاعده ضمایر انگلیسی

در این بخش شما را با 5 قانون کاربردی در ضمایر انگلیسی آشنا می کنیم که شما را از انجام اشتباه در به کاربردن این ضمایر باز می دارند.

1. یک ضمیر شخصی با توجه به اسمی که جایگزین آن می شود انتخاب می شود و از نظر جنسیت و مفرد و جمع بودن تابع اسم است.

Those cars are nice. They look expensive

2. هرگز نباید یک صفت را قبل از ضمیر شخصی قرار داد. یک ضمیر شخصی مفعولی می تواند یک صفت پس از فعل داشته باشد.

She looked beautiful.

It was dangerous.

They are clever

3. ضمایر هرگز آپستروف ندارند (‘)

her’s ——> hers

4. My یک ضمیر نیست. ضمیر جایگزین اسم می شود. این مسئله در مورد همه ضمایر ملکی صدق می کند. معمولا در جمله می توان ضمایر ملکی را با ضمایر مفعولی جایگزین کرد که در این صورت ضمیر اصلی ضمیر مفعولی است. به این مثال ها دقت کنید:

Is this your car? (ضمیر ملکی)

He took my hand in his (ضمیر مفعولی)

5. هرگز ضمایر اول شخص مفرد در ابتدای جمله قرار نمی گیرند. معمولا باید خود را در ترکیب با دیگر ضمایر قرار دهید. به این مثال دقت کنید.

My wife and I are going swimming. (NOT I and my wife are going swimming)

They took John and me to the beach. (NOT They took me and John to the beach)